چقدر تاحالا از علاقه های شخصی ام گفتم؟ فکر نکنم زیاد باشه... غیر از همون موارد روتین در بی دی اس ام... مثل شلاق و تحقیر زبانی...
حالا این یکیشه: دوست دارم بشینم روی مبل، پامو دراز کنم روی پسرک در نقش مبل زیرپایی، شیر سردی که ساب آورده را بخورم و به آهنگ شکنجه گر داریوش گوش بدم! نمی دونم این حس چقدر در بقیه مشترکه... اما من یکی بدون موسیقی دق می کنم! کلاً فانتزی های من بدون موسیقی جواب نمی ده... یک پلی لیست دارم که وقتی هرگونه فعالیت سادومازو دارم انجام می دم، یا حتی نه، وقتی فقط می خوام انرژی بگیرم، درحال پخشه... زیباست وقتی موسیقی توی هوا موج می زنه...
فکر کنم برعکس خیلی از کسایی که در بی دی اس ام فعالیت حرفه ای دارند (نمیگم همه، اما بخش قابل توجهی)، به متال و هارد راک علاقه ای ندارم... برعکس در بی دی اس ام، آرامشش رو خیلی دوست دارم! اگه بهش بشه گفت آرامش D ; D< در مورد موسیقی، به طور کلی به شعر ترانه خیلی زیاد توجه می کنم... (دیگه اون قدر تنظیم، ساخت موسیقی و حتی گاهی صدا برام مهم نیست!) و اصولاً احساس می کنم حرفیه که داره زده می شه و مخاطبش منم... نتیجه این که توی پلی لیستم این جور ترانه ها پیدا می شه و حقیقتاً گوش دادن بهشون شادم می کنه...
(مسلماً ترانه های خیلی خیلی بیشتری هستند که من فقط چندتاشو می گم. پیشنهاد خوبی دارین، اضافه کنید)
کی می گه زندون بده؟-کیوان
مجنون لیلی-مازیار فلاحی
شکار-علیرضا عصار
من بی دل-علیرضا عصار
هفت شنبه های بیمار-رضا یزدانی
اکس-محسن نامجو
بی خوابی-منصور
نیاز-فریدون فروغی
دیار-سعید محمدی
باید عشق رو کنترل کرد-سعید مدرس
شکنجه گر-داریوش
تصویر رویا-داریوش
به نام من-داریوش
وسط قلبم-شاهکار بینش پژوه
پیک سحری- اکبر زیگلری
لیلی-سینا حجازی
و از خارجی ها:
I will survive-Enrique
I reach for you-Marc Anthony
Cry Me a River-Justin Timberlake
Love Stoned (I Think She Knows)-Justin Timberlake
Show Me The Way-Marc Anthony
Tired of Being Sorry-Enrique
First Time-Lifehouse
Dance Me To The End Of Love-Leonard Cohen
Hanging by a Moment-Lifehouse
I'm Your Man-Leonard Cohen
I'm Yours-Jason Mraz
Sway-Michael Bublé
وحتی بی کلام:
Winter-Antonio Vivaldi
اصولاً احساس می کنم بعد مازوخیستی سعید محمدی از ایرانی ها و مارک آنتونی و انریکه و کوهن از اجنبی ها به طرز قابل توجهی قویه :-) دوست دارم...
و اینکه فکر کنم فقط توی یک چنین لیست سادومازوخیستی همه این آهنگ ها از انواع مختلف بتونن کنار هم قرار بگیرند! نه؟
D; لطفاً درک کنید که این ترانه ها که گفتم را اصلاً از دید زیبایی شناسانه مطرح نکردم. البته که از دید من قشنگ هم هستند! اما منظورم بیشتر بعد سادومازوخیستیشونه...
تو ضیح عکس: و رقص... باله دوئت... سوینگ، رومبا، سامبا... چقدر همه این رقص ها معرکه اند و درخیلی موارد حس سادومازو آدم را ارضا می کنند... خیلی واسه خودم ناراحتم که هرچقدر سعی کردم، در زمینه رقص های غربی پخی نشدم!!! لازمه تمام این رقص ها، اینه که دختر، کنترل رقص رو بده دست پسر و اشاره های اون را بخونه... اون وقت کی؟؟ مـــــن؟؟؟؟؟ باورم نمی شه که این همه سعی کردم و نشد آخرش که نشد P: واسه من و امثال من بهتره تو این یک زمینه وارد نشیم و همون بلی-دنس و رقص ایرانی رو بچسبم...
همچنان گرفتارم بدجور! اما دُز نوشتن خونم شدیداً کم شده بود... دیگه از موسیقی نوشتن که این حرف هارو نداره D;
هم م م م .... شیر سردی که دارم می خورم، بدجوری می چسبه D<
۱ نظر:
نگار می دونی چیه هروقت مطلب می نویسی قبل از اینکه بخوام بخونم قصد می کنم حتما یه کامنت بذارم اما نمی دونم چرا وقتی با نوشته هات همراه میشم بدجوی توش غرق میشم می گن آنچه از دل برآید به نناچار بر دل نشیند همینه. به هر حال واقعا موسیقی یه رابطه فمدوم رو بدجوری میبره تو فضا حتی یه رابطه ی سکس عادی رو هم وحشتناک رویایی می کنه چه برسه به ماژوخیسم ممنون از نوشته های قشنگت علی
ارسال یک نظر